Ken je dat? Die ene persoon binnen je team die altijd precies de andere kant op wil dan jij voor ogen hebt? Zo iemand die op het verkeerde moment vragen gaat stellen? Moeilijk gaat doen? Zo iemand bij wie je je stiekem afvraagt of ze het er niet gewoon om doet?
Je hebt nu ongetwijfeld iemand in gedachten. Hoe ben je daar mee om gegaan? Heb je haar genegeerd? Er misschien overheen gepraat? Direct op haar plek gezet? Of ben je in gesprek gegaan?
Hoe lastig je het misschien ook vindt; in gesprek gaan is het enige waar je écht verder mee kunt komen. Het vergt bereidheid van jou om de ander te begrijpen, je in te leven in de ander. Wat beweegt haar? Wat maakt dat ze in jouw ogen `moeilijk` doet? Heeft ze misschien een punt of een goede reden? Luister. Ook naar wat ze niet hardop benoemt en stel daar vragen over. Toon oprechte interesse, oordeel niet meteen.
Zo’n gesprek begin ik vaak met wat het gedrag van diegene met mij doet, daarmee houd ik het bij mezelf. In het begin vond ik dat ontzettend lastig, want ik stel me kwetsbaar op. Gaandeweg werd ik zelfverzekerder. Als je merkt dat je hierdoor een open gesprek krijgt, motiveert dat alleen maar.
Op deze manier bereik je het niveau waarop je het kunt hebben over gevoel en gedrag. Het gaat niet meer over de inhoud, het proces, welles/nietes.
En ja, er zijn ook mensen die simpelweg energie krijgen van ‘dwars’ doen, al zien ze dat zelf ongetwijfeld anders. Ook dan is het interessant en leerzaam om in gesprek te gaan.
- Hoe ben jij hier in eerdere situaties mee omgegaan?
- Wat zou je nu anders doen?
